Op 17 maart bespraken we in de LVSA Boekenclub met 11 studieadviseurs het boek van Dirk De Wachter. Het is zo leuk als je in de zoom gaat en daar vanuit het hele land studieadviseurs ziet inloggen om over een boek te praten dat je allemaal gelezen hebt. Even los van je werk, hoewel het al gauw wel over ons werk ging.

De kunst van het ongelukkig zijn gaat over een voor ons bekend thema en oogstte veel herkenning bij ons allen. We zien allemaal regelmatig studenten met stress, angst, depressieve klachten en een hang naar perfectionisme. ”er staat tegenwoordig een lange rij voor de Mount Everest omdat iedereen de top wil beklimmen” (D de W)

Volgens de auteur is het heel belangrijk dat studenten comfortabel worden met ongelukkig zijn. “Je bent niet ziek als je ongelukkig bent. Verdriet wordt gepsychiatriseerd, en men komt massaal naar mijn collega’s en mijzelf. De geestelijke gezondheidszorg heeft ellenlange wachtlijsten. Het lijkt of iedereen alleen bij de therapeut zijn hart wil luchten” (D de W).

De auteur heeft het veel over verbinding creëren , mensen in verbinding brengen ziet hij als zijn grootste taak: “zonder een band met iemand anders, iemand die je vertrouwt, is het heel moeilijk (over)leven. Toch leven tegenwoordig veel mensen zo.” (D de W)

We hebben gediscussieerd over hoe wij verbinding tussen studenten tot stand kunnen brengen, verbindingmet elkaar, met onsen met de universiteit. 1 studieadviseur organiseert een reflectieweek voor eerstejaars, daarnaast werden er intervisiegroepen georganiseerd voor groepjes eerstejaars met vragen als: hoe land je in je studie, red je het tot nu toe, hoe gaat het met je studievaardigheden. Studenten hebben veel aan elkaar. Als 1 student vertelt dat het eigenlijk niet zo lekker gaat volgen er meerdere voorbeelden.

We hebben gesproken over preventie, als je in een vroeg stadium studenten oproept om te kijken hoe het ze vergaat voorkom je wellicht veel onzekerheid en stress. Speciale aandacht hadden we in dit kader ook voor de internationale studenten die veelal de weg binnen de universiteit minder makkelijk vinden.

Tot slot bespraken we wat we nu van het boek vonden, we waren het niet met alles eens. Zo zei een jonge collega heel voorzichtig: je kunt wel merken dat dit boek geschreven is door een oudere schrijver. Zo biedt bijvoorbeeld de sociale media ook kansen om heel snel verbinding te creëren.

Al met al is het boek lezenswaardig wat mij betreft. We hebben nog niet besloten wat het volgende boek gaat worden, maar aarzel niet om aan te sluiten. Het is inspirerend en ook een stok achter de deur om vakliteratuur te lezen en erover van gedachte te wisselen met collega’s .