I love my job!

31 januari 2020

Als studieadviseur van twee Engelstalige bachelorprogramma’s met een verplicht semester in het buitenland kun je je wel voorstellen dat deze groep studenten staat te springen om met de voorbereidingen te beginnen.

De oriënterende gesprekken met de studenten variëren sterk. Sommige studenten weten zo goed waar ze heen willen en wat ze daar dan willen doen, terwijl anderen echt geen idee hebben. Hele Excel spreadsheets komen voorbij waarbij echt van alles is uitgezocht. Het is een lastige keuze en ik merk dat sommige van mijn studenten er ook echt keuzestress van krijgen. Kies ik een partneruniversiteit op basis van ranking en accreditatie of kies ik op land of continent? Wat is wijsheid? Hoe kan ik het beste verbreden of verdiepen? Uiteindelijk stellen ze een top 3 samen en bepalen we samen waar ze heen gaan. Inmiddels heb ik de selectie af en weten alle studenten waar ze in het najaar van 2020 gaan studeren. Sommigen zijn heel erg blij, anderen wat minder, maar wat me opvalt, is dat hoe dichter we bij het moment komen dat ze ook echt naar het buitenland gaan, hoe enthousiaster ze dan worden. Ja, het is veel werk en het is een hele papierwinkel waar ze doorheen moeten om alles te regelen, maar aan het einde van de rit krijgen toch altijd terug dat het het echt allemaal waard was.

Wat ik zo leuk vind aan deze tijd van het jaar is dat de studenten, die het afgelopen semester in het buitenland hebben gestudeerd, beetje bij beetje weer terug naar Nederland komen. Het is zo geweldig om te zien hoe sommigen als persoon zijn gegroeid en ook stiekem toch wel om te horen hoe erg ze alles hier in Nijmegen waarderen en hoe goed het geregeld is.
Het afgelopen semester was hectisch. Ik had studenten in Florida waar een orkaan was en die hebben moeten evacueren en studenten in Hongkong waar het er op z’n zachts gezegd niet al te best aan toe ging en de partneruniversiteiten zelfs besloten om het onderwijs te stoppen en wij studenten de mogelijkheid hebben gegeven om terug te keren naar Nederland. En last but not least in Chili waar het van tijd tot tijd ook behoorlijk onrustig was. Dat maakt dat we meer en meer met studenten tijdens hun semester in contact zijn.

Er is iets geleerd over een andere cultuur, soms een taal geleerd, er zijn vriendschappen en zelfs soms liefdesrelaties ontstaan. Inhoudelijk mochten ze eindelijk één semester bedrijfskundig en economisch gerelateerde vakken volgen die ze zelf hadden uitgekozen. Het was soms moeilijker, soms makkelijker, soms meer werk, soms wat minder, maar het was vooral anders dan hier.

Met een rugzak vol nieuwe kennis, ervaringen, vriendschappen en onvergetelijke herinneringen starten ze hier in Nijmegen weer met semester 2. Wat is het toch geweldig om dit studenten ieder jaar weer te kunnen bieden. I love my job!

Reacties

Meepraten? Plaats een reactie!